رانندگان «بوژیکشها»، خودروهایی برای حمل محمولههای فوق سنگین صنایع مادر مانند نیروگاهها و صنعت نفتوگاز هستند که متاسفانه باوجود نقش مهم در این زمینه، مهجور ماندهاند.
رانندگان «بوژیکشها»، خودروهایی برای حمل محمولههای فوق سنگین صنایع مادر مانند نیروگاهها و صنعت نفتوگاز هستند که متاسفانه باوجود نقش مهم در این زمینه، مهجور ماندهاند.
آن هم در حالی که رانندگان ایرانی این صنف که به عنوان یکی از ماهرترین افراد در جهان شناخته میشوند، با مشکلات قابل توجهی دستوپنجه نرم میکنند.
واژه «بوژی» از کجا آمده است؟
کلمه «بوژی» یک واژه فرانسوی است. از آنجا که در فارسی تاکنون معادلسازی نشده است، از همان واژه بوژی استفاده میشود. بهطور عامیانه مردم به آن «هزارپا» میگویند.
محمولههای فوق سنگین که تناژ بالای ۹۶ تن و گاهی تا هزار و ۵۰۰ تن هم وزن دارند، برای جابهجایی زمینی باید از بوژی استفاده کنند.
بوژی شامل دو بخش است؛ «بوژی» یعنی آن قسمتی که بار روی آن قرار میگیرد و «بوژیکش» که شامل خودروهای سنگین فوق قدرتمند است.

اهمیت این صنف در صنایع مادر کشور چگونه برجسته میشود؟
متاسفانه در شرایط کنونی به دلیل تحریم امکان واردات زیاد همچون گذشته وجود ندارد که خوشبختانه این اتفاق موجب تولیدات داخلی و خودکفایی نیز شده است.
هرچند این اقدام قابل تحسین است اما در جابهجایی محموله مسائل و مشکلات زیادی وجود دارد.
اکنون «ماشینسازی» و «آذرآب اراک» محمولههای فوق سنگین را تولید میکنند که برای پالایشگاههای کشور، نیروگاهها، سدسازی و صنایع فولاد بسیار مهم هستند. اما حمل آنها به مناطق جنوبی با دشواریهای بسیار زیادی روبروست.
چنانچه برای حمل یک محموله ۶۵۰ تنی از اراک به منطقه عسلویه مسیری نزدیک به هزار و ۵۰۰ کیلومتر وجود دارد که در ایران متاسفانه به دلیل نداشتن جادههای مناسب برای حمل این محموله با مشکلات زیادی روبرو هستیم.
گذر از چندین استان با محموله فوق سنگین و با طول و عرض و ارتفاع نامتعارف که گاهی تا ۳ چهارم و یا همه عرض جاده را اشغال میکند، کاری بسیار زمانبر و حرفهای است.
متاسفانه در ایران این محمولهها حق عبور از پلهای معمول را ندارند و استفاده از تونل هم برای این محمولهها امکانپذیر نیست.
بنابراین باید از اراک به سمت بندرعباس حرکت کرده و بعد از بندرعباس، با استفاده از کشتی آن را به مقصدی مانند عسلویه یا اهواز رساند.
منبع: ایرنا
دیدگاهتان را بنویسید